مولودی

مناجات

محمود خزلی - یاد شهدا

نرم افزار تلفن همراه KHAMENEI.IR

نرم افزار تلفن همراه

KHAMENEI.IR

فعالیت های هیئت به روایت تصویر3

با سلام!

در این پست تصویری قسمت بسیار کوچکی از فعالیت های هیئت محبان اهل بیت (ع) بندر امام خمینی (ره) رو با تعدادی عکس به نمایش میزارم:/

فصــــــل خــــلوت

------------------------------ فصل خلوت با خدا ------------------------------

ولادت امیرالمؤمنین (ع)

جشن بزرگ میلاد حضرت علی (ع)

ما عاشق مبارزه با صیونیست ها هستیم!!

شب پنجم محرم 1436 | چهار شنبه 93/8/7 | روضه حضرت عبدالله بن الحسن علیه السلام

«ابجر بن کعب» شمشیر خود را به سوی امام پایین آورد. عبدالله فریاد زد: ای پسر زن ناپاک! وای بر تو! آیا می خواهی عمویم را بکشی؟» بَجر قصد ضربه زدن به امام را داشت.ناگاه عبدالله دستش را پیش آورد تا ضربه را از امام دور سازد. ولی دست مبارکش تا پوست قطع شد و دست آویزان گشت. کودک فریادش بلند شد: «یا امتاه؛ ای مادرم!» امام حسین علیه السلام اورا در بر گرفت و به سینه چسبایند و فرمود: "ای فرزند برادرم! بر آنچه به تو رسیده صبر کن و آن را به حساب خیر بگذار؛ چرا که خداوند تو را به پدران صالحت ملحق خواهد کرد." (3( امام دست خود را به آسمان بلند کرد: "پروردگارا! قطرات باران را ازاینها دریغ بدار و برکات زمینت را از اینها باز دار؛ پروردگارا! پس اگر تا هنگام مرگ  آنها را مهلت داده و بهره مند می سازی، بین آنها تفرقه بینداز و هر کدام رابه راهی جداگانه بدار؛ و سردمداران را هرگز از اینها راضی مدار؛ چرا که اینها ما رادعوت کردند تا که یاریمان کنند، سپس بر ما دشمنی کردند و ما را کشتند." (4( در این هنگام، حرمله تیری به سوی آن کودک انداخت و او را در آغوش عموی خویش به شهادت رساند.

سپر جسم عمو گشت پسر، می دانست

راه دیدار پدر، آه همین یک راه است

خوب شد قطع شده دست بلندم اما

حیف شد دست من از دامن تو کوتاه است

سر یک نیزه سر پاک اباعبدالله

به سر نیزه دیگر سر عبدالله است

شب چهارم محرم 1436 (سه شنبه 93/8/6) روضه طفلان حضرت زینب (س)

پس از شهادت خاندان عقیل حضرت امّ المصائب، عقیله بنی هاشم (ع) دو فرزندش عون و محمد را برای جانفشانی به محضر حضرت ابا عبدالله (ع) فرستاد.

در تاریخ آمده این دو بزرگوار فرزندان عبدالله بن جعفر بودند. این دو برادر به میدان آمده و هر یک جداگانه وفاداری خویش را تا مرز شهادت به امام زمانشان ابراز داشتند.

ابتدا محمد در حالی که اینگونه رجز می خواند وارد میدان شد:

به خدا شکایت می کنم از دشمنان قومی که از کوردلی به هلاکت افتادند. نشانه های قرآنی که محکم و مبیّن بود، عوض کردند و کفر و طغیان را آشکار کردند.

جمعی از سپاه کوفه به دست او کشته شدند و سر انجام عامر بن نهشل تمیمی، جناب محمد را به شهادت رساند.

بعد از شهادت محمد، عون بن عبدالله بن جعفر وارد میدان شد و این گونه رجز خواند:

اگر مرا نمی شناسید، من پسر جعفر هستم که از روی صدق شهید شد و در بهشت نورانی با بالهای سبز پرواز می کند، این شرافت برای من در محشر کافی است.

نوشته اند تا بیست تن را به درک واصل کرد، آنگاه به دست عبدالله بن قطنه طائی به شهادت رسید.

منقول است حضرت زینب(س) زمانی که هر یک از بنی هاشم(ع) به شهادت می رسیدند، به کمک سید الشهدا (ع) برای تعزیت می آمد، ولی هنگام شهادت این دو بزرگوار پرده خیام را انداخت و از خیمه گاه خارج نشد.

                                                    رسیده نوبتمان، باید امتحان بدهیم
                                                    خدا کند بگذارد خودی نشان بدهیم

                                                     رسیده وقت نماز رشادت و مردی
                                                     نمی شود که من و تو فقط اذان بدهیم

                                                     اگر که داد دوباره جواب سر بالا
                                                     بگو چگونه جوابی به این و آن بدهیم؟

                                                     بیا که عهد ببندیم و قول مردانه
                                                     به هم دهیم که قبل از حسین، جان بدهیم

                                                     به حاجت دل خود می رسیم اگر او را
                                                     قسم به پهلوی بانوی قد کمان بدهیم

                                                     بخند و قصه نخور، چون به قلبم افتاده
                                                     اجازه می دهد آخر خودی نشان بدهیم